Gepubliceerd in LINDAnieuws op 23 augustus 2016
Net als moeders, vaders en opa’s en oma’s hebben ook kinderen in Latijns-Amerika hun eigen dag: Kinderdag (día del Niño). In Uruguay en Argentinië was dat afgelopen zondag. Voor veel kinderen is dit één van de leukste feestdagen van het jaar.
Vorig jaar besteedde nog ik weinig aandacht aan de befaamde dag. Ik vond het eigenlijk een vermoeiend commercieel verzinsel. Dit jaar kon ik er echter niet onderuit. En ik moet toegeven: voor kinderen is het geweldig.
Kalender
Mijn dochter is zes jaar. Die laat zich niet snel meer een feestdag door haar wijze neusje boren. Het aftellen begon twee weken geleden al. Iedere avond telde ze de resterende dagen tot de grote dag, op een levensgrote kalender. Met haar kleine broer in haar kielzog. De verwachtingen waren hooggespannen: ze zouden ontbijten in bed, met koek en cake. Veel, heel veel cadeaus krijgen. En natuurlijk de hele dag doen wat ze willen.
Feest op school
De voorpret begon al op school. De laatste schooldag voor ‘hun dag’, hoefden de kinderen namelijk geen taakjes te doen. Ze mochten spelen en er waren feestelijke activiteiten. En alle kinderen namen wat lekkers mee voor een gezamenlijke picknick.
Ook organiseerden veel werkgevers een feestje voor de kinderen van werknemers. Zo mochten mijn kids afgelopen zaterdag lunchen in een vliegtuig waar een goochelaar zijn kunsten liet zien. Ook was een speciale ruimte op de luchthaven omgetoverd tot een ‘kinder-walhalla’: van een theatervoorstelling met clowns en acrobaten tot stands met suikerspinnen, hotdogs, schmink en ballonnen. Alle ingrediënten voor een onvergetelijke dag waren aanwezig.
Chocoladecake
Afgelopen zondag begon de grote dag pas echt. Mijn kinderen werden, zoals ik had voorspeld, extreem vroeg wakker. Gelukkig hadden mijn man en ik ons huiswerk gedaan: het huis was versierd met slingers en balonnen en de cadeautjes stonden klaar. Ook had ik een heerlijke chocoladecake gemaakt, waar ze ’s ochtends, in het grote bed, mee mochten ontbijten. Waarom ook niet. Daarna gingen we naar een kinderfeest met springkussens en muziek. Het eten? Hamburgers met patat natuurlijk.
Disney
Ik vind dat we goed hebben uitgepakt. Toch komen mijn kinderen er – vergeleken bij sommige (welgestelde) Latino’s – karig vanaf. De ene moeder maakt het nog bonter dan de andere. Ik ken zelfs iemand die haar zevenjarige dochter verraste met een vliegticket naar Disney World. Dat is voor een nuchtere Hollander als ik nogal over the top. Maar een extra fijne, feestelijke dag, waarop kinderen – meer dan ooit – kinderen kunnen zijn, vind ik toch een leuke traditie.
